zobacz więcej unikalnym rodzajem sztuki ceramicznej, która pierwotnie powstała w niemieckiej prowincji Śląsk, a następnie została przeniesiona do Bolesławca w Polsce. Jest powszechnie uważana za najstarszą formę sztuki ludowej na świecie i od dawna jest ulubioną formą zarówno wśród kolekcjonerów, jak i piekarzy.
Uważa się, że początki polskiego garncarstwa sięgają kultury kamienia łupanego, która zamieszkiwała znaczną część Niemiec i całą Polskę w okresie od 3200 do 1800 r. p.n.e. Ta kultura charakteryzowała się gliną w kolorze brązu lub opalenizny i pasmowymi kropkami na powierzchni swoich naczyń.
Te tan naczynia, które pierwotnie były używane przez rolników jako pojemniki do przechowywania, zostały później przekształcone w trwałe elementy ceramiki, które mogą być używane do dziś. Te elementy można zobaczyć w muzeach i są one wysoko cenione przez rzemieślników na całym świecie. Są one również uważane za doskonałe formy rzemiosła artystycznego przez wielu ludzi na całym świecie.
Garncarze założyli cech w rejonie rzeki Bobr w południowo-zachodniej Polsce w XVII wieku. W miarę doskonalenia swoich umiejętności byli rozpoznawani przez wyższe klasy i szlachtę w regionie i obejmowani patronatem.